The Short Stories - Επί της Σταδίου

Περπατούσα στη Σταδίου με μία φίλη μου, απόγευμα Σαββάτου. Δεν έχασα ευκαιρία να χαρώ λιγάκι παραπάνω την χαλαρή μας βόλτα μέχρι τον σταθμό του μετρό που θα την άφηνα, και άρχισα να κολλώ "you are loved"s σε διάφορα σημεία του δρόμου.

Πάνω στη συζήτησή μας, η φίλη μου θαύμασε την πράξη μου και μάλιστα την ονόμασε "φιλανθρωπική". Της ζήτησα να μου το αναλύσει. Και εκείνη μου είπε πάνω κάτω τα εξής:

"Το πρότζεκτ το ήξερα πριν μάθω ότι συμμετέχεις κι εσύ. Είχα πετύχει ένα χαρτάκι που έγραφε "καλημέρα" στο λεωφορείο μία μέρα, και το χαρτάκι είχε χαρούμενα χρώματα, τόσο δυσανάλογα με τον μουντό καιρό,  και την διάθεσή μου. Είχα μία πολύ άσχημη μέρα ειλικρινά. Αλλά και μόνο που είδα αυτό το χαρτάκι, αυτήν την καλημέρα από έναν άγνωστο, έναν άγνωστο που χωρίς να με ξέρει μπήκε στον κόπο να φτιάξει τα ποστ-ιτς, να τα κολλήσει για να τα δω εγώ και να χαμογελάσω, αυτή και μόνο η σκέψη ήταν αρκετή. Μου άλλαξε εντελώς τη διάθεση! Γι' αυτό σου λέω, είναι φιλάνθρωπο αυτό που κάνετε."

Δεν μπορούσα να συγκρατήσω την ικανοποίησή μου όταν άκουσα αυτά τα λόγια, και χαμογέλασα πλατιά.
"Τι θα απαντούσες αν κάποιος έλεγε ότι όλο αυτό είναι μάταιο, χαζό και χάσιμο χρόνου;", την ρώτησα. "Γιατί κατά καιρούς ακούμε και κάτι τέτοιους σχολιασμούς."
"Αν το έλεγαν κάποιοι αυτό, θα τους έλεγα ηλίθιους. Και μετά επίτηδες θα τους ευχόμουν "καλημέρα"! "
Άλλο ένα χαμόγελο ικανοποίησης σχηματίστηκε στα χείλη μου.

Αφού τη χαιρέτησα στον σταθμό του μετρό, αποφάσισα να περπατήσω πίσω στη Σταδίου, από εκεί που πέρασα, να χαζέψω λίγο τον δρόμο και τα ποστ-ιτς, γιατί όπως είναι γνωστό, ο 'δολοφόνος' επιστρέφει πάντα στον 'τόπο του εγκλήματος'.

Και ευτυχώς που το έκανα γιατί είχα την ευκαιρία να συναντήσω μία live αντίδραση.

Είδα δύο κορίτσια που περπατούσαν, να κοντοστέκονται σε μια κολόνα και να την κοιτάνε. Εκείνη την στιγμή περνούσα ακριβώς από δίπλα τους αλλά ήθελα πολύ να ακούσω τι θα πουν μόλις δουν το ποστ-ιτ, οπότε έβγαλα το κινητό μου από την τσέπη και προσποιήθηκα ότι κάτι ψάχνω, για να σταθώ δίπλα τους.

"You - are- loved...kalimera-project.. αα!! από το καλημέρα πρότζεκτ! Γλυκούληδες!", είπε η μία στην άλλη,γέλασαν λίγο και προχώρησαν.

Σας το λέω και να με πιστέψετε. Δεν συγκρίνεται με τίποτα η χαρά που νιώθεις όταν καταφέρνεις να χαρίσεις ένα χαμόγελο, είτε σε κάποιον γνωστό είτε σε κάποιον ξένο. Είναι πραγματική χαρά.
Δοκιμάστε το!