Κυριακή 15 Μαρτίου 2015

Καλημέρα, you are loved


Μια μέρα πέτυχα τυχαία, δεν θυμάμαι πού και πώς, αυτή την φωτογραφία:


Την αποθήκευσα. Δεν την επεξεργάστηκα πολύ, μου άρεσε και σκέφτηκα πόσο θα έφτιαχνε την μέρα μου αν πετύχαινα στ'αλήθεια αυτό που εικονίζει. Το ξέχασα.

Λίγο καιρό μετά, όμως, είδα αυτό:



Διαβάζοντας τη λεζάντα ("Κάποιος έριξε αυτό το σημείωμα κάτω από την πόρτα του δωματίου του κοιτώνα μου πέρσι και μου έφτιαξε τη μέρα. Σε ευχαριστώ, χρειαζόμουν να το ακούσω.") σκέφτηκα και πάλι το ίδιο. Πόσο μια τέτοια απλή κίνηση μπορεί να δώσει (έστω λίγη) παραπάνω χαρά.

Έτσι, χωρίς πολλή σκέψη, ένα βράδυ πήρα ένα κομμάτι χαρτί, το έκοψα στα δύο, έγραψα με μεγάλα γράμματα "Πάρε ένα χαμόγελο", ζωγράφισα μερικά χαμόγελα στο κάτω μέρος, το τσάκισα και τα ξεχώρισα με το ψαλίδι. Την επόμενη μέρα το πρωί, με τρομερό καρδιοχτύπι, το κόλλησα στη στάση του λεωφορείου κοντά στο σπίτι μου.
Γύρισα στο σπίτι την άλλη μέρα το απόγευμα και, φυσικά, ανυπομονούσα να δω το αποτέλεσμα. Και να, το "Πάρε ένα χαμόγελο" μου ήταν ακόμα εκεί κολλημένο, λίγο σκισμένο στην δεξιά πλευρά (κάποιος είχε τραβήξει το χαρτάκι του απότομα) και είχε γραμμένο επάνω του ένα "ευχαριστώ".
Ο ενθουσιασμός μου δεν περιγράφεται. Να, σκέφτηκα, έκανες έναν άνθρωπο έστω λίγο λίγο πιο χαρούμενο σήμερα, αρκετά ώστε θέλησε να το εκφράσει κιόλας.

Το ξεκόλλησα και το κράτησα για ενθύμιο (άλλο που δεν το βρίσκω πια) και έβαλα άλλο στη θέση του. 

Έτσι, ξεκίνησε αυτή η μικρή, κρυφή, καθημερινή μου συνήθεια: φτιάχνω πολύχρωμα χαμόγελα και καλημέρες, και τα κολλάω στους τοίχους της σχολής, σε στύλους, σε στάσεις, σε πλατείες. Αφού δεν είναι πάντα εύκολο ή δεν προλαβαίνω να κολλήσω την "καλημέρα" μου χωρίς να με δουν, φτιάχνω μικρά μηνύματα και τα αφήνω όπου μπορώ, στη θέση μου στο λεωφορείο, κάτω από τα θρανία στη σχολή, σε τουαλέτες σε καφετέριες, οπουδήποτε μπορεί κάποιος να τα βρει.

Πρόσφατα άρχισα να τα φωτογραφίζω, για μένα, και αποφάσισα να μοιραστώ τις φωτογραφίες μου και τις εμπειρίες μου, που είναι αρκετές και ελπίζω να γίνουν πολύ πολύ περισσότερες.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου